به گزارش هفت چشمه به نقل از شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ در حالي به روزهاي منتهي به 28 خرداد و برگزاري سيزدهمين انتخابات رياست جمهوري نزديک مي شويم که بعد از حضور علي لاريجاني در ستاد انتخابات کشور و کانديداتوري براي انتخابات پيش رو، محافل سياسي و رسانه اي وي را گزينه نهايي مورد حمايت جريان اصلاح طلب معرفي مي کنند.

محمد عطريانفر، عضو شوراي مرکزي حزب کارگزارن سازندگي در تازه ترين اظهاراتش گفته است لاريجاني امروز چهره‌اي متفاوت دارد و براي اصلاحات جذاب است. وي اين را هم گفته که منطق مشارکت علي لاريجاني مبتني بر واجد بودن يک سابقه اصولگرايي است که با رويکردهاي مناسب اصلاح‌طلبانه در دوازده سال اخير همراه شده است.

اين چهره کارگزاراني تصوير امروز لاريجاني را تصويري متفاوت از چهره اصولگرايي او برشمرد و گفته است بيانيه علي لاريجاني در نشست خبري بعد از ثبت نام تصوير متفاوتي از او ارائه کرد که از منظر نگاه اصلاح‌طلبي بسيار جذاب و قابل احترام بود.

اظهارات عطريانفر سرتاسر تاکيد بر اصولگرا بودن لاريجاني دارد که البته با منظري تازه از اصولگرايي توانسته است نظر اصلاح طلبان را نيز به خود جلب کرده و موجبات رضايت آنها را فراهم کند؛ ديدگاهي که از زمان تشکيل مجلس يازدهم به عنوان يک استراتژي در اردوگاه اصلاحات کليد خورد.

بعد از پايان مجلس دهم و روي کار آمدن مجلس يازدهم، دوره رياست لاريجاني بر قوه مقننه به اتمام رسيد اما سياست ها و مواضع وي به عنوان رئيس مجلس به خصوص در ادوار نهم و دهم موجب شد تا جريان اصلاحات تلاش کند وي را به عنوان يک اصولگراي معتدل معرفي کند.

سياست اتخاذي اصلاح طلبان البته بدون پشتوانه فکري و استدلالي نبود. لاريجاني همراه ترين رئيس مجلس با دولت وقت بود، مواضع و اظهارات او در مجلس سراسر دفاع از دولت و جانبداري از سياست هاي اجرايي قوه مجريه بود.

او در پرونده عملکرد خود تصويب 20 دقيقه اي برجام را به يادگار گذاشت تا در جايگاه رياست قوه مقننه در تحميل برجام به کشور با دولت همصدا و همراه باشد.

اين بازي البته تاکتيک اصلاح طلبان است؛ جريان اصلاحات در انتخابات رياست جمهوري 92 به حمايت قاطع از روحاني وي را بر منسب رياست جمهوري نشاند تا از طريق وي به خواسته هاي سياسي خود دست پيدا کند.

اصلاحات در دولت دوم حسن روحاني نيز حامي او بود به طوري که ليدر اين جريان با «تَکرار» حمايت از روحاني تمام پتانسيل و داشته هاي اين جريان را پشت سر روحاني بسيج کرد اما بعد ها مواضعشان نشان داد که از حمايت خود از حسن روحاني بدليل عملکرد بسيار ضعيف وي، پشيمان شدند.

موارد زير تنها نمونه هايي از ابراز پشيماني اصلاح طلبان نسبت به حمايتشان از حسن روحاني است:

- رسول منتجب نيا قائم مقام وقت حزب اعتماد ملي در اظهاراتي گفته بود: سال ۹۲ چاره‌اي جز حمايت از روحاني نداشتيم.

- محسن هاشمي هم گفته بود اصلاح‌طلبان سال ۹۲ گزينه‌اي جز حمايت از روحاني نداشتند.

- پروانه سلحشوري گفته بود: رئيس‌جمهور شرايط را به‌گونه‌اي رقم زد که حاميانش از مردم خجالت مي‌کشند.

- کواکبيان هم در اظهاراتي گفته بود: به عنوان نماينده مردم خجالت مي کشم از اينکه بگويم از اين دولت حمايت کرده‌ام.

- صادق زيباکلام اينگونه اظهاراتش را مطرح کرد: رويم نمي‌شود در چشم کساني که با تشويق من به روحاني رأي دادند، نگاه کنم؛ شرمنده آنهايم

- محمدعلي ابطحي هم گفته بود: رئيس جمهوري که با پشتوانه اصلاحات آمده، به شدت غير قابل دفاع شده است و اصلا ربطي به آن روحاني ايام انتخابات ندارد

- صادق خرازي ، دبير کل حزب نداي ايرانيان در اظهاراتي اعلام کرده بود که اگر به سال 92 برگردم به حسن روحاني راي نمي دهم.

اين مواضع نشان مي دهد که جريان اصلاح طلبان که روزي با تمام پتانسيل و توان حزبي خود به حمايت و پشتيباني از روحاني پرداخت، از پاسخگويي نسبت به عملکرد دولت مورد حمايتش فرار کرده و از مسئوليت شانه خالي کند.

اين اما تمام ماجرا نيست چرا که سناريوي سال 92 امروز در آستانه انتخابات سيزدهم در جريان اصلاحات در حال تکرار دوباره است و اين بار نقش روحاني را لاريجاني بازي مي کند.

اما به نظر مي رسد تجربه روحاني اصللاح طلبان را از عاقبت حمايت از لاريجاني ترسانده به طوري که اين بار تلاش مي کند از لاريجاني نه به عنوان يک گزينه اصلاح طلب بلکه به عنوان يک اصولگرايي که کار کردن با او براي اصلاح رضايت بخش است حمايت کنند.

اصلاح طلبان براي فرار از مسئوليت حمايت از روحاني و سفيد کردن فضاي حاکم بر افکار عمومي اين بار بر اصولگرا بودن لاريجاني تاکيد دارد تا تبعات اين حمايت گريبان ادورگاه اصلاحات را نگيرد!

انتهاي پيام/ک